ขาดรัก แต่ไม่เจ็บปวด(มาก) เพราะ ความเข้าใจ

ข้อคิดจาก ภาพยนตร์ การ์ตูน เรื่องกังฟูแพนด้า ภาค 1:)
(เปิดเผย เนื้อหาบางส่วน)
ตอนหนึ่ง
ในภาพยนตร์การ์ตูนเรื่อง กังฟูแพนด้า ภาค 1
เสือสาว ไท่เกร็ส เล่าถึงชีวิตตนเองวัยเด็ก กับ อาจารย์ฉีฟู่
"Shifu loved Tai Lung like he had never loved anyone before... or since."

ในอดีต
อ.ฉีฟู่ รัก ไท่หลุง (เสือที่โดนด้านมืดครอบงำ) เหมือนลูก
ฟูมฟักอย่างแก้วตาดวงใจ เอาอกเอาใจทุกอย่าง
แต่สุดท้าย
ไท่หลุง นอกจากไม่รู้คุณในบุญคุณความรักความดีของ อ.ฉีฟู่
ยังทำร้าย อ.ฉีฟู่
(อ.ฉีฟู่บาดเจ็บสาหัส ทั้งกายและใจ)
ทำให้หลังจากนั้น
อ.ฉีฟู่ กลายเป็นคนเย็นชา และ ไม่รักใครอีกเลย
และ เมื่อ อ.ฉีฟู่ มีศิษย์ใหม่ คือ เสือน้อยไท่เกร็ส
(นำมาเลี้ยงตั้งแต่เด็กๆ เหมือนกัน)

แต่คราวนี้  
อ.ฉีฟู่ เลีัยงดูอย่างเย็นชา
ฝึกวิชาให้อย่างเดียว
แต่ไม่ได้ให้ความรัก หรือ ความใส่ใจ หรือ ชื่นชมอะไร
ในเสือน้อยไท่เกร็สเลย
ซึ่งในวัยเด็ก
เสือน้อยไท่เกร็ส รู้สึกเสียใจ
เพราะ เป็นธรรมดา ที่เด็กๆ
ย่อมต้องการความรัก ความเอ็นดูจากผู้ใหญ่ อยากให้ผู้ใหญ่ชื่นชม
ยิ่งเธอเป็นเด็กดี และ เก่งด้วย
แต่เธอกลับไม่ได้รับความชื่นชมใดๆเลย จาก อ.ฉีฟู่
(ให้สมกับความดี และ ความเก่งนั้น)
อ.ฉีฟู่ เพียงแต่มอง แล้วเดินจากไป (เฉยๆ)
จากฉากนี้จะเห็นว่า
เมือเสือสาวไท่เกร็สโตขึ้น เล่าถึง เรื่องราวของ อ.ฉีฟู่ ที่ไม่ได้ใส่ใจตน
ไท่เกร็สเล่าโดยไม่มีความแค้นเคือง อ.ฉีฟู่
แต่เล่าด้วยความเห็นอกเห็นใจ

<3 เพราะอะไรจึงเป็นเช่นนั้น ?
คำตอบคือ
เพราะ ความเข้าใจ :)
จากเรื่องราวของ ไท่เกร็ส กับ อ.ฉีฟู่ จะเห็นว่า
ถ้าเสือสาวไท่เกร็ส ที่่โตมาอย่างขาดรัก
ไม่ได้เปิดใจ ทำความเข้าใจ อ.ฉีฟู่
เสือสาวไท่เกร็ส จะโตมากับความแค้นเคืองใจ
และ จมอยู่กับความเจ็บปวด
และ คนที่ทุกข์กับเรืองนี้ที่สุด คือ เสือสาวไท่เกร็สเอง
แต่ในทางตรงกันข้าม
เธอกลับโตขึ้นมาอย่างดี
เพราะ เธอมีความเข้าใจ
เธอเปลี่ยนจากความคาดหวัง เป็นความเข้าใจ และ เห็นใจ

<3 ที่เธอเป็นอย่างนี้ได้เพราะอะไร ?
เพราะ เธอเปิดใจ
เปิดใจไปทำความเข้าใจชีวิตของ อ.ฉีฟู่ และ สิ่งที่ อ.ฉีฟู่ เจอมาในอดีต :)
ดังนั้น เธอจึงไม่ได้ใช้ชีวิตอย่างระทมทุกข์ กับปมเหล่านี้
และ เมื่อเธอเข้าใจ เห็นใจ
หัวใจของเธอ จึงกว้างขวาง และ อ่อนโยน
สิ่งเหล่านี้จึงไม่ได้ทำให้เธอต้องจมกับความทุกข์ จนใช้ชีวิตดีๆไม่ได้
ดังนั้น แม้จะโตขึ้นมา หรือ อยู่ในสถานการณ์
ที่รู้สึกขาดรัก ขาดการยอมรับ ขาดการชื่นชม
แต่ ถ้าใจเราเปิดกว้าง มองผู้คนเหล่านั้น อย่างเข้าใจ
จะสามารถเปลี่ยนจากใจที่เจ็บช้ำ
เป็นใจที่อ่อนโยน จากความเห็นใจ
เพราะอีกฝั่งที่เขาทำสิ่งที่ไม่โอเคกับเรา
จริงๆแล้วเขาเองก็ไม่มีความสุข
เขาเองก็มีรอยแผลในใจมาก่อน
และ เขาเองก็ยังไม่สามารถเยียวยาแผลใจตนเองได้ดีนัก
เขาเลยมีพฤติกรรมที่ไม่น่ารักใส่เรา
ดังคำกล่าวที่ว่า
"คนที่มีพฤติกรรมที่ไม่น่ารัก มักเกิดจากเขาไม่มีความสุข
เพราะ คนที่มีความสุข จะไม่ทำพฤติกรรมที่ไม่น่ารักเหล่านี้ออกมา"

<3 แล้วเราจะฝึกฝนให้เกิดทักษะการเปิดใจ และ การเข้าใจคนอื่นได้อย่างไร ?
คำตอบคือ
1. หมั่นฝึกฝนที่จะรู้จักตนเอง เข้าใจจิตใจตนเอง
เพราะ เมื่อเราจะรู้จัก และ เข้าใจจิตใจตนเอง เราจะรู้จักและเข้าใจจิตใจคนอื่นมากขึ้น
เพราะ พิ้นฐานความปรารถนาของมนุษย์นั้นเหมือนกัน
2. หมั่นฝึกฝนที่จะรับฟังคนอื่นมากขึ้นๆ
โดยฝึกที่จะฟังเขาจริงๆ การฟังจริงๆ
คือ ฟังอย่างเปิดใจ ฟังอย่างวางอคติลง ฟังอย่างไม่ตัดสิน
การฟังอย่างนี้ จะช่วยให้เข้าใจคนอื่นๆ และ ชีวิตต่างๆ มากขึ้นค่ะ
แม้ธรรมชาติของมนุษย์
จะต้องการความรัก
อาจจะเสียใจอยู่บ้าง ที่ไม่ได้อย่างหวัง
แต่ด้วยความเข้าใจ จะช่วยทำให้สิ่งที่น่าเป็นปมในใจเหล่านั้น ไม่ทำร้ายจิตใจรุนแรงมากนัก
ดังนั้น ถึงแม้ขาดรัก
แต่ด้วยการเปิดใจ เปิดไปทำความเข้าใจชีวิตต่างๆให้มากขึ้น
ทำให้เราใช้ชีวิตอย่างมีความสุขได้ค่ะ  :)

บทความโดย ผศ.พญ. ทานตะวัน อวิรุทธ์วรกุล