สมาธิสั้น ... ไม่ใช่ฉันไม่สนใจ

คุณแม่ของเด็กสมาธิสั้นคนหนึ่งมาถามหมอว่า ตั้งแต่กินยารักษาเขาดูรักแม่มากขึ้น เข้ามากอดมาหอม มาขอนั่งตัก เดิมเขาดูไม่สนใจแม่ ... หมองงไปนิดหนึ่ง เพราะตำราไม่ได้บอกว่ากินยาเพิ่มสมาธิแล้วจะรักแม่มากขึ้น มีแต่บอกว่าจะทำให้ไม่ซน มีสมาธิ และไม่หุนหันพลันแล่น ....

หมอเลยหันไปถามเด็กว่า “เดิมหนูก็อยากนั่งตักคุณแม่ อยากเข้าหาคุณแม่ แต่ขี้เกียจรอ ใช่รึเปล่าค่ะ”
เด็กน้อยรีบพยักหน้ารับว่าใช่ทันที
หมอถามต่อ “ยาช่วยให้หนูนิ่งขึ้น ใจเย็นขึ้น พอที่จะทำตามที่หนูอยากทำใช่ไหมค่ะ”
เด็กน้อยพยักหน้ารับอีกครั้ง
คราวนี้คุณแม่ที่นั่งฟังอยู่รีบเสริมอย่างตื่นเต้นว่า “ใช่ค่ะๆ เดิมเช่นตอนที่น้องนั่งตักแม่อยู่ เขาอยากจะนั่งบ้าง ขอน้อง น้องไม่ลุกให้ เขาก็จะไปเล่นอย่างอื่น ไม่สนใจแล้ว แม่เลยนึกว่าเขาไม่ได้สนใจแม่เท่าไหร่”

เด็กสมาธิสั้นบางครั้งถูกคนรอบข้างเข้าใจผิดหลายๆ อย่าง เช่น ...
ไม่มีสมาธิในการเรียน .... ถูกเข้าใจผิดว่า ไม่ตั้งใจ ไม่ใส่ใจ ไม่เอาใจใส่เรื่องการเรียน
รอนานไม่ได้ .... ถูกเข้าใจผิดว่า ไม่อดทน
ลืมบ่อย เช่น ลืมส่งการบ้าน .... ถูกเข้าใจผิดว่า ไม่รับผิดชอบ

โรคสมาธิสั้นมีอาการหลัก 3 อย่าง ได้แก่
1. ซน ยุกยิก อยู่ไม่นิ่ง
2. หุนหันพลันแล่น รอคอยได้ยาก ใจร้อน
3. ไม่มีสมาธิ เหม่อลอย ลืมง่าย

โรคสมาธิสั้นเป็นโรคที่สามารถรักษาได้ โดยการรับประทานยาเพิ่มสมาธิร่วมกับการปรับพฤติกรรมอย่างเหมาะสม
ความเข้าใจของคนรอบข้างและการดูแลเอาใจใส่จากคนในครอบครัว เป็นส่วนสำคัญในการดูแลรักษาผู้ป่วยโรคนี้ค่ะ